ពិតនិងប្រាកដ ខុសគ្នាយ៉ាងម៉េច ? 31/08/2009
Posted by achharia in ចំណេះដឹងទូទៅ, អក្សរសាស្ត្រនិងអក្សរសីល្ប៍.trackback
.
សួស្ដី ប្រិយមិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នា !
…ជូនកាលខ្ញុំធ្លាប់លឺ(កាលជំនាន់ខ្ញុំ សរសេរឮក៏បានលឺក៏បាន ។ ដោយខ្លាចគេ
សួរនាំច្រើនផង ខ្ជិលពន្យល់ហូរហែរផងខ្ញុំក៏ទំលាប់សរសេរលឺបែបនេះទៅ)
ប្រហែលជាមិត្តអ្នកអានខ្លះក៏ធ្លាប់ឭដែរ គេសួរគ្នាថា រឿងហ្នឹងពិតជាអញ្ចឹងមែនរឺ ?
( It’s really ?) ដល់គេឆ្លើយ បាទ! ក៏តាំងសូរបន្ថែមថា អ្នកឯងប្រកដហើយឬ ?
(are you sure ?) ។ សួរគ្នាលេងក៏អញ្ចឹង សួរយកសាច់ការក៏ដូច្នោះ ។
ខ្ញុំនៅចាំបានការពន្យល់របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យ ហេង ម៉េងថៃ នាអំឡុងឆ្នាំ៧០ប្លាយថា ៖
ក្នុងសាច់រឿងកុនមួយ តួឯក គង់សំអឿន បានបើកឡានទៅបុកគ្នាកណ្តាលស្ពានរួចធ្លាក់ទៅ
ក្នុងទឹកស្លាប់បាត់ ។ ញាតិមិត្តបាននាំគ្នាធ្វើបុណ្យមរណៈភាពនោះយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រែង ។
ដូច្នោះតួ គង់ សំអឿន ប្រាកដជាស្លាប់មែនហើយ ទស្សនិកជនខ្លះរហូតដល់យំយែកតាម
អាណិតផង ….។ តែតាមពិត តួឯក គង់សំអឿន នៅរស់នៅឡើយ ហើយកំពុងថត
មួយរឿងទៀតឯនោះទេ ។
ដូច្នេះ ភាពប្រាកដ គ្រាន់តែជាការជឿជាក់ ការសន្មត់និងការសន្និដ្ឋានដែលអាច
ភ្ជាប់ជាមួយផងដែរនូវមនោសញ្ចេតនានិងបំណងប្រាថ្នាក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
ចំណែកឯ ការពិត គឺជាអ្វីៗដែលមាន ឬកើតឡើងដោយពុំមានការរៀបរាប់បន្ថែមបន្ថយ
កុហកបោកប្រាស បញ្ឆោតគ្នាទេ ។
អរគុណ
![Beautiful dreamers[ Explored]](https://live.staticflickr.com/7739/17612716385_8d1758f017_s.jpg "Beautiful dreamers[ Explored]")
ប្រយោគខាងលើដែលសរសេរថា តែតាមពិត… បើសរសេរឬនិយាយឱ្យត្រូវ គេថា តែតាមការពិត… ព្រោះ”ពិត”ជាគុណនាម ។ គេជឿថា គាត់ប្រាកដជាស្លាប់ តែតាមការពិត គាត់នៅរស់នៅឡើយ ។ ចំណែក ឮ, ឬ គួរកុំសរសេរ លឺ, រឺ ។
ការប្រើដូចមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ
– ខ្ញុំប្រាកដជាទៅចូលរួមពិធីខួបកំណើតប្អូនរបស់ឯង (ពិតជាទៅ)
– គាត់ចេះវិជ្ជាហ្នឹងប្រាកដ/ពិតប្រាកដណាស់ (ចេះច្បាស់)
– គាត់និយាយប្រាកដប្រជា (និយាយពិត)
អរគុណ បឿន បានមកចូលរួមវីភាគពាក្យនេះជាមួយ ។
តាម +( គុណនាម V កិរិយ៉ាវិសេស ) មានដែរតើ ឧទាហរណ៍៖
– រៀបទុកដាក់ទៅ តូចតាមតូច ធំតាមធំ ហើយពួកលឿនតាមលឿន យឺតតាមយឺត ។
ពាក្យអស់នោះគេក៏និយាយថា តូចដោយតូច ធំដោយធំ ជំនួសគ្នាបានដែរ ។
– នេះបើនិយាយ”តាមត្រង់”ទៅ ឃើញថាមានអញ្ចឹងមែន ហេសហែ! ។ ត្រង់
ជាកិរិយ៉ាវិសេសបញ្ជាក់ពីបែបផែនអោយកិរិយ៉ាស័ព្ទ និយាយ ។
ចំណែកកំរិតនៃការពិត បើគិតតាមតក្កវិជ្ជាមិនគួរមានកំរិតថា ពិតណាស់
ពិតពាក់កណ្តាល ពិត x% ទេ ព្រោះគេបានលើកយកមកសិក្សាដែរហើយថា
វាមានតែករណី ពិត និង មិនពិត ប៉ុណ្ណោះ ។
បើបឿនបានយល់ថាការប្រើដូចមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេនោះ បឿនបានមើលឃើញ
ភាពខុសគ្នានោះហើយ ។
បើមានត្រង់ណានៅមិនសមហេតុសមផល ខ្ញុំរីករាយនឹងវិភាគគ្នាលេងតទៅ
ទៀតជាមួយបឿនដើម្បីអោយបានដល់មតិរួមមួយជាវិជ្ជមានផងដែរ។
អរគុណ
តាម អាចតាមដោយ គុណនាម ឬកិរិយាវិសេសន៍ហ្នឹងត្រូវហើយ មកពីខ្ញុំគិតមិនដល់ ។
លោកថា ការពិតអត់មានកម្រិតថាពិតប៉ុណ្ណេះ ពិតប៉ុណ្ណោះ ក៏ត្រូវដែរ តាមតក្កវិជ្ជាមានតែ ពិត មិនពិត ត្រូវ ខុស អីអ៊ីចឹង តែបើតាមសម្ដីដែលធ្លាប់តែនិយាយនោះ គេអាចនិយាយថា វាពិតណាស់ វាប្រាកដណាស់អីបាន ។ ពួកម៉ាកសួរថា ម៉េច! វានិយាយហ្នឹងពិតឬមិនពិតអា? ថា ទេ! និយាយហ្នឹងពិតដែរ តែមិនពិតណាស់ណាទេ វានិយាយពន្លើសខ្លះទេ ។ ចុះត្រង់វាថាអ្នកដែលគេចាប់នោះជាចោរ តើពិតទេ?» «ត្រូវហើយ! ពិតណាស់ត្រង់ហ្នឹង វាជាចោរ តែថាវាជាឃាតកនោះវាមិនពិតទេ គ្នាមានទៅដែលសម្លាប់អ្នកណាឯណា! និយាយហ្នឹងគឺពន្លើសហើយ!…» ។
អ្វីដែលខ្ញុំយល់ថាខុសគ្នា ត្រង់វាមិនអាចប្រើជំនួសគ្នាគ្រប់កាលៈទេសៈបាន ដូចឃ្លាខាងលើដែល achharia លើកមក បើយកពាក្យ ពិត ជំនួសប្រាកដ ប្រាកដ ជំនួសពិត ហាក់ដូចឆ្គងដែរ ។
.
មែនហើយ បឿន ! តាមការនិយាយគ្នារាល់ថ្ងៃ ទាំងខ្ញុំក៏និយាយច្រឡូកច្រឡំ
ផ្លាស់ជំនួសគ្នារវាង ពិត និង ប្រាកដ ហ្នឹងដែរ ។ នឹកឃើញឧទាហរណ៍ដែល
ខ្ញុំស្រួលយល់ពីភាពខុសគ្នានោះ ក៏សរសេរឡើងវិញទុកមើល និងចែកគ្នាវិភាគ
ផង ។ គ្មានបំណងថាចង់ឧិ្យគេត្រូវតែយល់ដូចខ្ញុំនោះទេ ការមានទស្សនៈប្លែកៗ
គ្នាបើបានយកមកផ្គូផ្គងគ្នាប្រៀបធៀបនិងវិភាគ ហើយច្បិចយកបាននូវចំណុច
វិជ្ជមាននានាពីគ្នាទៅវិញទៅមក ហ្នឹងហើយដែលគួរតែជាគោលបំណងល្អនោះ ។ ចំណាប់អារម្មណ៍របស់ បឿន លើប្រកាសខ្ញុំមួយនេះ ខ្ញុំបានចំណេញការ
ដាស់តឿនមួយដែរក្នុងការប្រិតប្រៀងប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះសេចក្តីប្រកាសលើក
ក្រោយៗ ។
អរគុណ
.
បន្ថែមដល់ បឿន
ភ្លេចសុំការពន្យល់មួយ ថាពាក្យដែលធ្លាប់តែសរសេរជាស្រៈពេញតួ
ដូច ឧិ្យ ឭ ឬ ឥឡូវ…។ល។ បើនាំគ្នាសំរេចអោយសរសេរបានតាមតួអក្សរនិងស្រៈ
ធម្មតា ដូចជា អោយ លឺ រឺ ដូចកាលជំនាន់៧០ប្លាយសម័យខេមរយានកម្ម
នោះ តើមានអ្វីដែលមិនល្អ ??? ចម្លើយនៃសំនួរនេះក៏គួរមានក្បោះក្បាយ
សំរាប់អ្នកជំនាន់ក្រោយៗដែរ ។
ល្អហើយ អត្ថបទនេះ ខ្ញុំចូលចិត្តណាស់ ការពិភាក្សាទាក់ទងនឹងពាក្យខ្មែរ អក្សរសាស្ត្រខ្មែរហ្នឹង ។ ខ្ញុំរង់ចាំអានអត្ថបទផ្សេងទៀត ។
បើអាច សូម បឿន ជួយសរសេរពន្យល់បកស្រាយនូវសំណួរខ្ញុំខាងលើបន្ទាប់នោះផង
ពីរឿង ឬ រឺ លឺ ឭ ឧិ្យ អោយ…. ។ល។
បើបង្គាប់ឪិ្យតែគ្នាសរសេរ តែមិនពន្យល់មូលហេតុ
ក្មេងៗមិនបែកប្រាជ្ញាទេ តិចលោវាពន្យល់វិញ ស្រាប់តែ Logic ជាងទៅ ។
កុំឆ្ងល់ ពាក្យហ្នឹងគេសរសេរអ៊ីចឹង ពាក្យ ឬ ប្រើសម្រាប់ដាក់ពាក្យពីរម៉ាត់ ឬប្រយោគពីរ ដែលប្រាប់អំពីផ្លូវទាំងពីរ អាចយកបាន ឬអាចកើតឡើងបាន ។ ខ្ញុំត្រូវជិះឡានតាក់ស៊ី ឬម៉ូតូឌុបទៅធ្វើការ ។ វាមានពាក្យ ឬមួយ ឬក៏ផងដែរ ។ ឬ មួយទៀត គេប្រើជាមួយប្រយោគសំណួរ ដើម្បីសួរអំពីដំណើរប្រព្រឹត្តទៅរបស់អំពើ ឬសម្រាប់សួររកការពិតនៃអំពើ ដែល ឬ នោះជាពាក្យបំព្រួញនៃ មែនឬ? ឬ មែនហ្អេះ? សៀវភៅនេះជារបស់ឯងឬ? សៀវភៅនេះជារបស់ចៅឯងមែន ឬមិនមែន?
ជួនកាលគេប្រើក្នុងសំណួរដែលមានពាក្យពីរម៉ាត់ផ្ទុយគ្នាក៏មាន ដូចជា នាងនោះស ឬ ខ្មៅ?
អាហ្នឹង សរសេរយ៉ាងហ្នឹង គឺវាមានន័យអ៊ីចឹង គួរកុំឆ្ងល់ ។ ចុះពាក្យ ប្អូន ប្លង់ ប្លែក ក្លាយ ព្នៅ ព្នង ត្នោត ដែល ប អានសំឡេង ផ ក អានសំឡេង ខ ព អានសំឡេង ភ ត អានសំឡេង ថ សួរថាម៉េចមិនសរសេរ ផ្អូន ផ្លង់ ផ្លែក ខ្លាយ ភ្នៅ ភ្នង ថ្នោត អីទៅ ឱ្យវាត្រូវសំឡេងអាន ថាអាហ្នឹងជាពាក្យខ្មែរ វាដូចជាក្នុងភាសាថៃជាឧទាហរណ៍ វាមាន ខ ខៃ ខ ខ្វៃ ខ ឃួត អីអ៊ីចឹង ។ បើថាអ៊ីចឹង រឺ ជំនួស ឬ លឺ ជំនួស ឮ អោយ ជំនួស ឱ្យ បានមកពីណា? អាហ្នឹងដោយសារមួយក្រុមនោះ អ្នកដែលគេមិនចូលចិត្តបាលី-សំស្ក្រឹតអីនោះ គេគិតថា ខ្មែរមាន អ អា អិ អី អុ អ៊ូ រឹ រឺ អែ អៃ អោ អៅ អីដែរ ម៉េចក៏យកបាលីមកប្រើ? អ៊ីចឹងក៏គេដូរ ។ ដល់អ្នកខ្លះ ឧសភា សរសេរ អុសភា ឯណា សរសេរ អែណា ឪពុក សរសេរ អូវពុក អីអ៊ីចឹង ។ សរសេរអ៊ីចឹងត្រូវហើយ អានទៅវាត្រូវ តែវាបាត់ភាពដើមរបស់ពាក្យ គឺបំបាត់អក្សរខ្មែរពីដូនតាមក ។ អាហ្នឹងវាមិនខុសពី យកពាក្យ ប្អូន សរសេរ ផ្អូន ពាក្យ ព្នៅ សរសេរ ភ្នៅ ឱ្យវាត្រូវតាមសំឡេងអានទេ ។ យើងដឹងហើយ ថាបាលី-សំស្ក្រឹត វាដូចជាភាសារបស់ខ្មែរយើងទៅហើយ ចង់បំបាត់វាម៉េចបាន បើនិយាយមួយឃ្លាទៅ ពាក្យបាលី-សំស្ក្រឹតស្ទើរគ្រប់ម៉ាត់ទៅហើយ ។ ខ្មែរនិយមជ្រុលបែបហ្នឹង ធ្វើឱ្យអក្សរខ្មែរវិនាសទៅវិញទេ ។
ខ្ញុំដូចនិយាយច្រើនបន្តិចហើយ មិនដឹងថាលោកយល់ដូចខ្ញុំឬក៏អត់ទេ ។
មកពីខ្ញុំសួរដូចវែងដែរ ទើបបឿនឆ្លើយក៏បានវែងហូរហែ។បើសង្ខេបសំណួរមកសួរត្រឹមថា
“បើសរសេរ អោយ ជំនួស ឧិ្យ តើមានអ្វីដែលមិនល្អ ???” នោះ ម្ល៉េះចម្លើយ
បឿន ក៏រួញមកនៅត្រឹមតែ” សរសេរអ៊ីចឹងត្រូវហើយ អានទៅវាត្រូវ តែវាបាត់ភាពដើមរបស់ពាក្យ គឺបំបាត់អក្សរខ្មែរពីដូនតាមក ។ ” ។
ខ្ញុំធ្លាប់បានឭខ្លះៗមកដែរ
_ម្ខាងខាងសម្តេចសង្ឃ ជួន ណាត សម័យរាជានិយម ខាងនិយមពិរោះរណ្តំចូលចិត្តពា្យកម្ចីពីបាលីសំស្ក្រឹត ថាចង់រក្សាអក្សរខ្មែរ
ពីដូនតា ថា….។ល។ មានទស្សនៈគាំទ្ររក្សាស្រៈពេញតួ ឧិ្យ ។
-ម្ខាងទៀត ខាងលោកបណ្ឌិត កេង វ៉ាន់សាក់ សម័យសាធារណរដ្ឋ
សម័យខេមរយានកម្ម ឧិ្យតម្លៃនិងនិយមពាក្យខែ្មរជាជាងពាក្យកម្ចីពីបាលី
សំស្ក្រឹត ថាចង់កែលំអ លម្អផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ថា…។ល។
មានទស្សនៈថាគួរកែប្រែសរសេរដោយប្រើព្យញ្ជនៈនិងស្រៈនិស្ស័យ
ដូចពាក្យធម្មតាមកជា អោយ វិញ។
ឧទាហរណ៍ប្រៀបធៀបមួយ៖
-ព្រះទិនករបររាជរថព័ទ្ធព្រះធរណីបានបីជុំរួចទៅហើយ បុរសជាស្វាម៉ី
បានលាចាកព្រៃព្រឹក្សាវិលត្រឡប់មករកភរិយាឯគេហដ្ឋានវិញ ។
-បីថ្ងៃហើយ ប្រុសជាប្តីបានចេញពីព្រៃត្រឡប់មករកប្រពន្ធអែផ្ទះវិញ ។
គេថាផ្លូវទៅកាន់ទីក្រុង រ៉ូម មានច្រើន ! អញ្ចឹងស្រេចតែម្នាក់ៗជ្រើសរើស
ទៅចុះក្នុងការនិយមប្រើប្រាសពាក្យខ្មែរ ទាំងការសរសេរពាក្យខ្មែរ ។
ចំពោះខ្ញុំ ឧិ្យ ឬ អោយ មួយណាក៏បាន តែមានអារម្មណ៍ថាការប្រើស្រៈពេញ
តួ ដូចប្រើអក្សរចិនដែរ មួយតួតែម្តងបានមួយពាក្យឬមួយម៉ាត់ ។
បើខ្មែរមានហួសទៅដល់ពាក្យពេញតួតាំងពីបុរាណមក ម្ល៉េះមិនដឹងស្រួល
យ៉ាងណាទេ! ពា្យថា ខ្ញុំទៅផ្សារ សរសេរតែបីតួឬបីអង្គ ចប់ ។
ខ្ញុំយល់និងដឺងថា បឿន កំពុងសរសេរពីជ្រុងខាងណាមក ហើយក៏យល់
តទៅទៀតដែរថា អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ក៏ដូចអក្សរសាស្ត្រនៃជាតិដទៃ គឺមិននៅ
អាប់ងាប់ក្រឡាស្តូកតែមួយកន្លែងដដែលៗទេ វានឹងវិវត្តទៅតាមពេលវេលានិង
ស្ថានភាពស្រុកទេស ។
អរគុណ
«ឲ្យ» មិនមែនជាពាក្យមួយតួទេ វាយក «ឲ» ឬ «ឱ» មកផ្សំជាមួយ ជើង «យ» ទេតើហ៍។ សំណេរចាស់បុរាណចូលចិត្តប្រើជើងមកប្រកបណាស់។ ឧ. អធិបតី សរសេរ អធិប្ដី ឬ អធិប្ឌី (សរសេរតាមសំនៀងសៀម), ហើយ សរសេរ ហើ្យ ជាដើម។ល។
ត្រង់ពាក្យ «ឲ្យ» ធ្លាប់ត្រូវគេប្រជុំវែកញែក រហូតកំណត់ឲ្យប្រើជាទូទៅទៅហើយ ខ្ញុំមិនដឹងថាសម័យលោកចង់ធ្វើខ្មែរនឹងគាត់គិតប្រឆាំងដល់ណាគាត់ទេ។ គាត់មិនទាន់មានសមត្ដភាពកែប្រែសេចក្ដីសម្រេចកាលពីគេប្រជុំទុករក្សាពាក្យ «ឲ្យ» នោះបានផង មាននរណាទៅព្រមជឿតាមគាត់។
អក្សរខ្មែររញ៉េរញ៉ៃមកពីខាងពួកអស់លោកអ្នកចង់ខ្មែរនឹងឯង។
អរគុណ សុភ័ក្រ្ត ច្រើនចំពោះការចូលរួមពិភាក្សាជាឯកជននេះនិង
វិភាគទានទស្សនៈយល់ឃើញរៀងៗខ្លួនផងដែរ ។ បើ ហើ្យ ធ្លាប់មាន
ដែរ និងបើថាសរសេ ឧិ្យ ជំនួស អោយ ដើម្បីរក្សាលក្ខណៈពិសេសខ្លះ
ឬ រក្សាភាពដើមនៃអក្សរខ្មែរមែននោះ ចុះ ហើ្យ នោះម៉េចគេមិនរក្សា
ភាពដើមសរសេរដូច្នោះតែរហូតមកដែរទៅ ? ក្នុងវចនានុក្រមក៏ពន្យល់
បានត្រឹមតែថា …មិនយល់ព្រមឧិ្យប្រើជា ឧិយ ឬ អោយ ឡើយ ។ ខ្ញុំមិន
ទាន់ដែលឃើញមានការពន្យល់ណាមួយឧិ្យងាយស្ដាប់បាននៅឡើយ
ហើយក៏មិនបានគិតដល់ថា ការកែសំរួលរបៀបសរសេរជាបន្តបន្ទាប់
នោះមកជារឿងគិតប្រឆាំងគ្នាណាឬរហូតទៅដល់បង្ករជាភាពរញ៉េររញ៉ៃ
ក្នុងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរយើងនេះដែរ ។ ឃ្លាចុងក្រោយ សុភ័ក្ត ហាក់បង្កប់
នូវពាក្យ អ្នកមិនចង់ខ្មែរ វិញដែរខ្ញុំយល់មិនដល់ទេ ។
សង្ឃឹមថាការគ្រាន់តែពិភាក្សាគ្នាលេងនេះ នឹងមិនឈានទៅដល់ថ្នាក់
តឹងសរសៃកដាក់គ្នាទេ បើមានពាក្យត្រង់ណាលើសលស់ខ្លះៗ
អធ្យាស្រ័យផងចុះ ។
អានឹងទាល់តែលោកស្វែងរកកំណត់ហេតុស្ដីពីអង្គប្រជុំ ដែលគេបានពិភាក្សារក្សាទុក «ឲ្យ» នេះ យកមកមើល តើគេបានជជែកអ្វីខ្លះ បានជាសុខចិត្តទុក «ឲ្យ» នេះ។ ខ្ញុំថាអស់លោកដែលបានពិភាក្សាគាត់សុទ្ធតែមានអំណះអំណាងវិជ្ជមានសម្រាប់ភាសាខ្មែរយើងប្រាកដណាស់។
ទុកឧិ្យអ្នកអានដទៃគេ អាននិងវីភាគបន្តទៅក៏ម្យ៉ាងដែរ
ចំពោះការសរសេរ ហើ្យ បានដូរមកជា ហើយ និង
ឧិ្យ ចង់ឧិ្យនៅតែ ឧិ្យ រហូតមិនព្រមដូរមកជា អោយ នេះ ។
ហើយនិងពីការយល់ឃើញម្នាក់ៗ ក៏ដូចការវាយតំលៃនានាដែរ ។
ឃ្លាចុងក្រោយរបស់លោកលើកនេះ ងាយយល់ជាងអាលើកមុន
ឆ្ងាយ ។ មែនហើយ! ម្នាក់ៗដែលភិភាក្សាសុទ្ធតែមាន
អំណះអំណាងវិជ្ជមានសម្រាប់ភាសាខ្មែរ ហើយប្រហែលខ្លះ
ថែមទាំងសំរាប់ក្រពះខ្លួនផងដែរ ។
ផ្លូវមានច្រើន ស្រេចតែយើងជ្រើសដើរវាត្រូវហើយ តែត្រង់ភាសានេះ បើធៀបទៅនឹងផ្លូវនៅមិនដូចគ្នាទេ ។ ភាសាតោងសរសេរឱ្យបានឯកភាពគ្នា ត្រូវគ្នា ទោះភាសាខ្មែរ ភាសាណាៗក៏ដោយ តែងយកវចនានុក្រមជាគោល ។ បើតាមច្បាប់វចនានុក្រម គេត្រូវសរសេរតាមវចនានុក្រម បើទោះជាវចនានុក្រមនោះខុសក៏ដោយ ប្រើទៅតាមសិនចុះ ហើយបើប្រើទៅមិនកើតទេ គេក៏នាំគ្នាកែវចនានុក្រមនោះឱ្យវាត្រូវមកវិញ លុះកែហើយ គេក៏សរសេរតាមពាក្យដែលកែនោះ ហ្នឹងគឺដើម្បីកុំឱ្យខុសច្បាប់វចនានុក្រម ។
ការសរសេរនេះ យើងមិនចេះតែនឹកឃើញថាធ្វើយ៉ាងនេះស្រួល ក៏ធ្វើ ចោលក្បួនពីបុរាណមកទេ ដូចខ្ញុំនិយាយខាងលើអ៊ីចឹង ។
បុរាណៗនោះ ក៏ចាប់រាប់ពីពេលណាមកមិនស្របគ្នាដែរ
ខ្លះថាមុនអង្គរ ខ្លះថាក្រោយសម៍យអង្គរ
ខ្លះថាពីសម័យសម្តេចសង្ឃ ជួនណាត មក
ចុះបើមានគេរាប់ពីសម័យខេមរយានកម្មមក ?
ឯកភាពបានទាល់តែឆាប់សម្របសម្រួលគ្នាទាំងសងខាង
មើលក្បែរៗឬក្នុងម្តុំវើដប្រែសនេះក៏បានដែរ គ្នាទើបតែខ្ទង់មួយរយនាក់
សោះ ពាក្យមួយម៉ាត់ កុំព្យូទ័រ និង ខំព្យូរើ មិនដឹងជាអ្នកណាត្រូវរត់ទៅ
ឯកភាពជាមួយអ្នកណាទេ នៅសន្លឹកខាងមុខសុទ្ធតែអាត់ទាំងអស់គ្នា ។
រឿង មួយវិចារ និង វិចារមួយ ក៏សុទ្ធតែសន្លឹកមុខអាត់ដូចគ្នា គប់អត់បានទេ ។
អារឿងហ្នឹងនិយាយលែងកើតទៅហើយ ហើយអ្នកដែលសរសេរហ្នឹងក៏និយាយលែងបានដែរ គេប្រើកុំព្យូទ័រនេះមកយូរណាស់ហើយ គាត់ទៅជា ខំព្យូរើ អ៊ីម៉ែវល៍ អីតែគាត់ អារឿងហ្នឹង គេនាំគ្នានិយាយរហូតគេលែងនិយាយទៅហើយ ។
បុរាណៗនោះចាប់ពីត្រឹមណាមក? គេមិនកំណត់ទេថាត្រឹមណា តែប្រហែលគេកំណត់យកតាមច្បាប់ក្បួនដែលសេសសល់ពីមុនៗមក បើទោះត្រឹមសម្ដេចជួន ណាត ក៏មិនមែនទ្រង់បង្កើតច្បាប់ក្បួនខ្លួនឯងដែរ គឺទ្រង់ស្រាវជ្រាវ រួចចងក្រងមកទេ ដូចជាលោក អៀវ កើស ក៏គាត់រៀបចំចងក្រងតាមច្បាប់ក្បួនពីមុនមកដែរ មិនមែនគាត់ចេះតែនឹកឃើញ គាត់សរសេរសៀវភៅមកទេ អាហ្នឹងតាមដែលខ្ញុំយល់ ។
ឃើញថា បឿន ស្វិតស្វាញមិនណយដែររឿងអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ
សូមសរសើរនិងអរគុណ បានពិភាក្សាកំដរខ្ញុំដល់ដំណាក់នេះ
ទោះបានឃ្លាតចាកពីប្រធានបទដើមបន្តិចហើយក៏ដោយ ។
ពាក្យ អ៊ីម៉ែវល៍ បើបានអានម្តង ខ្ញុំក៏បានញញឹមសូរឃឹកម្តងដែរ 😀
ទំនេរ ចេះតែនិយាយទៅ ម្យ៉ាងបានលួចគំនិតពីលោកផង 😀
ហេសហេ៎! ខ្ញុំក៏ធ្លាប់លួចចូលមើលប្លក បឿន និង លួចយកល្បិចនៃការដាក់ឧិ្យ
ចំរៀង MP3 លេងបន្តបន្ទាប់គ្នាក្នុងឧបករណ៍លេង MP3 ខាងវើដប្រែសនេះដែរ ។
ឃ្លារបស់ក្មេងម្នាក់ដែលខ្ញុំមិនចាំឈ្មោះធ្លាប់បានរង្វាន់លេខមួយម្តងថា ៖
មនុស្សទាំងអស់ សុទ្ធតែជាចោរ😀